αυτοπροσωπογραφία τζάμι


Το φως επιλέγει πάντα τη μια πλευρά σου
Συμπάθεια, ανάγκη ή ψευδής συνθήκη;
Κάθε φορά επιλέγεις άλλο
ανάλογα με την ώρα της ημέρας και τι κρατάς στο χέρι

Καθώς τα πιο κοντινά σου δέντρα
Είναι αυτά που φεύγουν πρώτα
Μετράς αργά
Κάποτε όλο το πράσινο μαζευόταν πίσω σου
Λίγοι αριθμοί
Οι αποχρώσεις λήγουν
Το χρώμα και το φως πάντα μεροληπτούν υπέρ τους
Το δίκιο νυχτόβιο ακόμα

Υπάρχει μια ώρα της ημέρας εκεί έξω
Ένα φως που καταργεί κάθε αντανάκλαση

- λάτρεψες κάθε διαφάνεια ανεξαιρέτως
κάθε νερό που προοριζόταν να γίνει κρύσταλλο -

Αυτή την ώρα δεν ξέρεις που να κοιτάξεις
Ή μάλλον δεν ξέρεις να κοιτάζεις
Δεν μοιάζεις για χαμένος
Ούτως ή άλλως κανένας αντικατοπτρισμός δεν αποδείχτηκε ποτέ αρκετά ιδιοτελής

Το παιχνίδι αυτό δεν έχει όρους και κανόνες
Άκυρα τα ανθρώπινα