βασιλιάς Οιδινους

Σάββατο βράδυ Σφίγγα
Μερικά αινίγματα είναι οδυνηρά αυτονόητα

Τα αδέσποτα ψάχνουν το χαμένο τους λουρί με τα αυτιά κατεβασμένα
Λύνεται σιγά σιγά ο λώρος μαζί με το κλάμα του μωρού και
τυλίγεται στο λαιμό της μάνας
Τα στόρια ξετυλίγονται βιαστικά οι τρύπες τους δεν κλείνουνε τελείως
Αραιό σουρωτήρι φόβων στον 3ο ενοχών στον 4ο
Όσο ανεβαίνεις η φύση του ανθρώπου περιπλέκεται πριν εξατμιστεί
Τα λαχανικά ξεχασμένα στο μπαλκόνι
Παρά τις επανειλημμένες πλύσεις το πράσινο δεν επανέρχεται
Ξαπλώνω σε στρώμα στρωμένο με μια αδιόρατη κίτρινη σκόνη
Σηκώνεται στον αέρα και ονειρεύομαι καθαρά σεντόνια
Τα σώματα κάτω από τις στολές δεν θ’ αργήσουν να ντυθούν τον πόθο πάλι

Κυριακή πρωί Οιδίπους
και οι απαντήσεις τους υλικό για σύγχρονους τραγικούς ήρωες
που δεν τολμούν να προφασιστούνε άγνοια
Οι περαστικοί ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στα μπάζα
Ανοίγουν τα στόματα
Αντί για κραυγές
Φτερνίσματα